Kolumbijska književnost

Ovo je Paragraf, podnaslov ili kratki opis. Prikazuje se kao kratka informacija na stranicama gde postoje više različitih sadržaja. Kako biste dodali novi ili promenili ovaj tekst samo kliknite na tekst ili u meniju "Opcije" izaberite “Promeni tekst sa editorom”.

Pre dolaska Evropljana kod domorodačkih naroda na području današnje Kolumbije postojala je usmena književnost čiji je najslikovitiji primer epska poema Legenda o Jurupariju. 
Tokom kolonijalnog razdoblja, istaknutiji književnici su bili Ernando Domingez Kamargo sa epskom pesmom San Ignacio de Loyola, Huan Rodrigez Frejle sa delom El Carnero i predstavnica misticizma, časna sestra Fransiska Hosefa de Kastiljo. 
Nakon sticanja nezavisnosti, književnost kreće putem romantizma, predvođena Antoniom Narinjom, Hoseom Fernandezom Madridom, Kamilom Toresom Tenoriom i Fransiskom Antoniom Zeom. 
U drugoj polovini devetnaestog i početkom dvadesetog veka postaje popularan književni žanr kostumbrizmo; veliki pisci iz ovog perioda su Tomas Karaskilja, Horhe Isaks i Rafael Pombo. Tokom ovog perioda autori kao što su: Hose Asunsion Silva, Hose Eustasio Rivera, Leon de Grejf, Porfirio Barba Đakob i Hose Marija Vargas Vila su razvili modernistički pokret U Kolumbiji je 1872. osnovana Kolumbijska akademija jezika, prva akademija španskog jezika na američkom kontinentu.

Tokom buma u latinoameričkoj književnosti, pojavili su se uspešni pisci, predvođeni dobitnikom nobelove nagrade Gabrijelom Garsijom Markesom i njegovim velikim delom Sto godina samoće, Edvardom Kabaljerom Kalderonom, Manuelom Mehijom Valjehom i Alavarom Mutisom. Drugi značajniji savremeni autori su Fernando Valjeho i Herman Kastro Kajsedo, pisac sa najvećim tiražima svojih dela u Kolumbiji posle Garsije Markesa.